برخورد کشسان اتمی: رفتار الکترون ها با ذرات خنثی در گازهای یونیزه ی ضعیف، مشابه رفتار آن ها در گازهای ایده آل است و بینش مفیدی در خصوص رفتار پلاسماهای الکتریکی می دهد. برخوردهای کشسان (که در آن ها اندازه حرکت پایسته است) و برخوردهای ناکشسان، سازوکارهایی هستند که انرژی از الکترون ها در یک میدان الکتریکی به ذرات خنثی منتقل و پلاسما شکل می‌‌گیرد.
در فشارهای پایین، که برخوردها نادر، و چگالی تعداد ذره کم است، رفتار ذرات منفرد می‌توانند به عنوان پایه ای در مدل‌سازی فرآیندها استفاده شوند. در فشارهای بالا، که چگالی تعداد ذره و فرکانس برخورد بزرگ هستند و فاصله‌ی جدایی ذره کوچک است، سرعت منفرد با مقادیر میانگینگیری شده آماری جایگزین می شود.
انرژی به دست آمده در برخوردهای کشسان روی فاصله ی آزاد میانگین (فاصله‌ی جدایی بین ذرات) توسط فرآیندهای کوانتومی ناکشسان به انرژی پتانسیل به صورت تحریک، یونش یا تفکیک منتقل، و توسط بازترکیب مجدد، آزاد می‌گردد. بالاخره، انرژی پتانسیل در فرآیندهای ناکشسان به فرآیند منتقل می شود.