پلاسما آزمایش

در سیستم ­های آزمایشگاهی متنوعی پلاسما استفاده می شود. این پلاسما یک پلاسمای کم دما یا یک پلاسمای داغ بر اساس دمای ذرات باردار نامیده می ­شود.

در یک پلاسمای داغ، انرژی حرارتی ذرات اتمی از یک مقدار مشخصه اتمی تجاوز می ­کند (که ممکن است پتانسیل یونش اتم­ های پلاسما باشد) و در یک پلاسمای کم دما آن خیلی کمتر است.

به طور متناظر، شبکه­ های پلاسما که شامل پلاسمای داغ یا پلاسمای کم دما در اصل متفاوت هستند. یک مثال از یک پلاسمای داغ مربوط به یک پلاسمای فیوژن هسته­ ای یعنی یک پلاسما برای یک برهم­کنش هسته ­ای کنترل شده است. این برهم­کنش با شرکت هسته­ی دوتریوم یا ایزوتروپ ­های تریتیوم مربوط به هیدروژن پیش می ­رود.

برای به دست آوردن این برهم­کنش، لازم است که در طول زمان محصورسازی پلاسما یعنی در طول زمانی که یون­ های دوتریوم یا تریتیوم در ناحیه ­ی برهم­کنش حضور دارند، این یون­ ها دارای یک شانس برای شرکت در یک برهم­کنش گرما هسته ­ای هستند. چگالی آستان ه­ی یون­ها برای برهم­کنش هسته­ای وابسته به طول عمر پلاسما  است به گون ه­ای باشد که تولید این مقادیر  باید از یک مقدار معین تجاوز کند.